işsiz değilim ama okuldan atılıcam. yaşım zaten 104 oldu. hani af çıksa, dönsem, sürüne sürüne yine uzatarak bi şekilde kalan dersleri verip bitirsem bile ne yapabilirim bilmiyorum.
şu ara akıl sağlığımı korumak için sadece kısa vadeli düşünüp en azından şimdilik çarkı döndürmeye çalışıyorum. belki doğru bi yaklaşım değildir ama şu noktada bu kadar belirsizlik varken ne yapacağımı cidden hiç bilmiyorum, o yüzden 3-5 bin de olsa cebime para girmeye devam etsin ve aç kalmayayım kafasındayım. artık "ne olursa olsun oku bitir" diyen insanlar bile "sal şu okulu olm git iş öğren" diyor ama 30 yaşında lise mezunu adama kim ne işi öğretecek onu da bilmiyorum, bi şeylere girişsem kursu eğitimi vs. yine oluyor yani onu yapacak maddi gücüm yok.
memuriyet bence zaten hele ki türkiye gibi vahşi kapitalist ülkelerde gıptayla bakılmayacak bir şey değil. hiç değilse tatilleri var, nispeten düzgün şartlarda çalışıp yaşayabiliyorlar. çalışanın daha çok ezildiği, hiçbir güvencesinin olmadığı, paranın pul olduğu yerde her özel sektör çalışanından milyoner çıkacak hali yok hoş... muhakkak her işin dezavantajı, rahatsızlığı vardır ama memuriyete burun kıvıranları genelde hiçbir zaman anlamadım şahsen.
gelecek için korku ve panik var ama şu an iyi kazansam bile olurdu sanırım. o açıdan buna ayrıca takılmamaya çalışıyorum. çünkü ihtimaller sonsuz. yarın lotodan parayı bulup akşamına felç geçirsem mesela hayat benim için ve ailem için şimdikinden daha mı güzel olur? o yüzden gerçekten aç ve açıkta kalmadığım sürece geleceği düşünmemeye çalışıyorum, şükür zaten eşim çocuğum filan yok en fazla anneme ve kardeşlerime destek olmam beklenir, ben olmasam bile idare edebilecek kapasitedeler.
gerçekten büyük sorumluluğu olan, şu ortamda ev-araba-çocuk vs. dertleri olanlara kolaylıklar diliyorum, onların işi daha zor. ben fakirim geleceğim yok diye ağlayıp zırlıyorum da günün sonunda köyün delisi gibi sallaya sallaya gezerim kimse de napıyo bu demez en azından öyle bi rahatlığım var jdfjdk
0